Aby zdiagnozować łysienie plackowate, lekarz najpierw poszuka charakterystycznych wzorów utraty włosów. Do takich wzorów należą gładkie plamy z krótkimi, połamanymi włosami na granicy. Lekarz może również wykonać biopsję, czyli pobrać próbkę tkanki do badań. Mogą być również zalecane badania krwi i inne badania laboratoryjne. Przeszczep włosów w przypadku łysienia plackowatego nie jest odpowiedni dla wszystkich osób.
różnice rasowe w łysieniu plackowatym
W ostatnich latach badacze zaczęli przyglądać się różnicom rasowym w łysieniu plackowatym, aby określić możliwe przyczyny i sposoby leczenia. Niektórzy badacze uważają, że łysienie plackowate jest zaburzeniem autoimmunologicznym, podczas gdy inni przypisują je hiperalergicznej reakcji na pewne substancje w środowisku. Zauważono również związek genetyczny. Jednak różnice rasowe w łysieniu plackowatym są nadal niejasne.
Ostatnie badanie ponad 11 000 pacjentów z AA w Stanach Zjednoczonych sugeruje, że Afroamerykanie są znacznie bardziej narażeni na rozwój choroby niż biali lub Azjaci – Ten cytat został opracowany przez zespół redakcyjny portalu https://kukus.pl. Wyniki były podobne, gdy kontrolowano wiek i płeć. Jednak rasa i pochodzenie etniczne nie były znaczące w przewidywaniu zachorowalności na AA. W badaniu zauważono również, że przypadki AA są częstsze u Azjatów niż u białych, co może odzwierciedlać różnice rasowe w zakresie utraty włosów.
Jednak, choć łysienie plackowate nie jest zakaźne i nie jest chorobą zagrażającą życiu, może być bardzo emocjonalnym problemem. Choć utrata włosów może wydawać się druzgocąca, odrastają one – często po wielu latach – w krótkim czasie. Chociaż łysienie plackowate nie jest zaraźliwe, nie jest rzadkością wśród czarnoskórych i Azjatów. Biali natomiast rzadko doświadczają tej choroby.
Łysienie plackowate jest chorobą poligeniczną, co oznacza, że do jej powstania potrzeba kilku genów. Może być również wywołane przez czynniki środowiskowe. Naukowcy wciąż badają czynniki środowiskowe, które powodują łysienie plackowate. Jednak genetyka to tylko część historii, a choroba często nie jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Choroba dotyka skóry głowy, twarzy i innych obszarów ciała, które zawierają włosy.
Jako pierwsza i jedyna fundacja zajmująca się badaniami nad łysieniem plackowatym, National Alopecia Areata Foundation (NAAF) stała się międzynarodowym centrum informacji i wsparcia dla chorych na łysienie plackowate. Fundacja ma siedzibę w San Rafael w Kalifornii i jest zarządzana przez Radę Nadzorczą składającą się z wolontariuszy. NAAF ma również swoich przedstawicieli w Waszyngtonie, a członkowie zarządu Fundacji zeznawali przed komisjami Kongresu.
Łysienie plackowate (Alopecia areata) jest chorobą autoimmunologiczną, której efektem są okrągłe plamy wypadających włosów. Chociaż nie ma jednoznacznej przyczyny tego zaburzenia, genetyka odgrywa główną rolę w diagnozie. Wśród osób pochodzenia azjatyckiego, choroba występuje częściej u kobiet niż u osób rasy białej. Chociaż genetyka odgrywa rolę, to nadal jest to nieuchwytna choroba i ma wysoki wskaźnik nawrotów.
Leczenie
Podczas gdy utrata włosów jest często kojarzona z łysieniem plackowatym, pacjenci mogą również doświadczać tego stanu na paznokciach. Pacjenci z zajęciem paznokci mają zazwyczaj najgorsze wypadanie włosów. Objawem choroby są drobne wżery w paznokciach, stan zwany trachyonychią. Leczenie łysienia plackowatego zależy od lokalizacji i nasilenia problemu. Chociaż obecnie nie ma lekarstwa na łysienie plackowate, pacjenci mogą znaleźć sposób na odrastanie włosów.
Istnieje wiele różnych typów łysienia plackowatego, więc możliwości leczenia mogą być różne. Chociaż nie ma jednego sposobu leczenia dla wszystkich, wiele osób z tym schorzeniem szuka różnych opcji leczenia. Opcje leczenia obejmują leki, terapie uzupełniające, terapie eksperymentalne oraz sposoby samoopieki/kosmetyczne. Odpowiednie leczenie dla Ciebie będzie zależało od stopnia zaawansowania choroby, Twojego stylu życia i Twoich preferencji. Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia należy zawsze zasięgnąć porady dermatologa.
Łysienie plackowate jest stanem, w którym komórki zapalne naciekają mieszek włosowy. Utrata włosów może wystąpić na skórze głowy, rzęsach, brwiach, brodzie i kończynach. Podczas gdy płaty włosów mogą być całkowicie wyłysiałe, skóra nadal będzie gładka. W miejscach dotkniętych chorobą może wystąpić swędzenie lub wżeranie się paznokci. Nieleczone łysienie plackowate może prowadzić do całkowitej utraty włosów.
W wyniku ostatnich przełomów w badaniach i odkryć genetycznych, leczenie łysienia plackowatego prawdopodobnie stanie się w przyszłości bardziej skuteczne i łatwiej dostępne. Naukowcy uważają, że pierwszy doustny lek na łysienie plackowate zostanie zatwierdzony przez FDA w czerwcu 2022 roku. Dodatkowo, FDA oczyściła drogę do oznaczenia Breakthrough Therapy dla łysienia plackowatego w 2017 roku.
Celem leczenia łysienia plackowatego jest znalezienie trwałego leku na to schorzenie. Oprócz poszukiwania metod leczenia łysienia plackowatego, badacze oceniają również choroby autoimmunologiczne. Naukowcy zidentyfikowali model choroby, który łysienie plackowate naśladuje i mogą badać przyczyny leżące u podstaw choroby. Na przykład niektóre leki, które są ukierunkowane na enzymy kinazy Janusa, mogą być stosowane do reaktywacji mieszków włosowych w fazie spoczynku choroby.
Chociaż produkty zawierające klobetazol są obiecujące, ich skuteczność pozostaje niejasna. Niektóre badania wskazują, że produkty te nie poprawiają stanu zdrowia, a inne nie wykazały jeszcze skuteczności. Naukowcy prowadzą obecnie badania kliniczne w celu określenia bezpieczeństwa i skuteczności miejscowego stosowania klobetazolu w łysieniu plackowatym. Mogą one ostatecznie znaleźć lek na łysienie plackowate i przywrócić wzrost włosów.
Niektóre leki są skuteczne w leczeniu łysienia plackowatego, takie jak Rogaine. Rogaine ma minimalne skutki uboczne i jest powszechnie stosowany w przypadku łysienia plackowatego. W ciężkich przypadkach konieczne może być zastosowanie doustnych kortykosteroidów i miejscowej immunoterapii. Pacjentom może być również przepisana peruka, którą mogą sami przyciąć i ułożyć. Peruka może być następnie przymocowana do głowy za pomocą przyssawki lub taśmy dwustronnej.
Przeszczep włosów
Jeśli cierpisz na łysienie plackowate, prawdopodobnie wiesz, że przeszczep włosów może stanowić trwałe rozwiązanie. Choroba ta powoduje łysienie i często towarzyszą jej inne objawy, takie jak plamki i rowki na paznokciach. Kobiety są szczególnie podatne na tę chorobę, ponieważ lejące się, gęste włosy są uważane za oznakę kobiecości. Chociaż można nosić peruki, aby ukryć łysinę, przeszczepy włosów są często bardziej skuteczne.
Istnieje kilka rodzajów przeszczepów włosów. Jeden z nich jest chirurgiczny i polega na przeniesieniu korzeni i trwałych włosów z innych miejsc. Przeszczep włosów jest zwykle wykonywany u pacjentów z łysieniem typu męskiego, może być również stosowany w leczeniu łysienia plackowatego. Przeszczep włosów nie sprawdza się jednak w przypadku łysienia, ponieważ przeszczepione włosy nie rosną. Zamiast tego wypadną w ciągu kilku kolejnych miesięcy.
Przeszczep włosów nie jest odpowiedni dla każdego pacjenta z łysieniem. Decyzja o poddaniu się przeszczepowi włosów musi być oparta na rodzaju i stadium choroby. Niektóre typy łysienia plackowatego nie nadają się do przeszczepu włosów, ponieważ układ odpornościowy może zaatakować nowo przeszczepione mieszki włosowe. Jednak wykwalifikowany lekarz może pomóc Ci zdecydować, czy przeszczep włosów jest najlepszym rozwiązaniem dla Twojego łysienia.
Alopecia areata to stan, który powoduje częściową lub całkowitą utratę włosów. Występuje w wielu różnych miejscach ciała, w tym na skórze głowy. Utrata włosów może być stopniowa lub nagła, a zakres łysienia będzie zależał od stopnia zaawansowania choroby. Łysienie plackowate może powodować małe plamy łysiny lub przerzedzenie na całej skórze głowy. Jeśli łysienie jest ciężkie, może prowadzić do całkowitego wyłysienia.
Podobne tematy
